Knikkebollend

Met een uitgestreken glimlach op zijn gezicht liep hij door zijn domein. Hoewel hij moe was ,was hij ongelooflijk blij. De 'prins' van de onderwereld had eindelijk een zakenpartner gevonden. En ook nog een goede! Hij zou de stad eens flink op de kop gaan zetten. "Het is fijn om rein te zijn." ,zei hij lachend. "Al die gedachteloze zombies onder mijn bevel. Ben ik me even blij dat ik zo geboren ben. En al zo vaak..." Hij glimlachte. "Identificeer jezelf. NU!" ,zei hij met een ijzige stem en hij draaide zich om -zijn hand op zijn revolver.

Met een glimlach die om Rox mond sierde liep ze rustig door haar nieuwe wereld die vol verrassingen voor haar was. Eindelijk weg van Vyndi en de rest om haar eigen clan zelf te starten. Nu had ze eindelijk een doel waar voor ze zou killen niet voor die achterbakse nicht die haar misbruikte. "Identificeer jezelf. NU!" ,zei hij met een ijzige stem en hij draaide zich om -zijn hand op zijn revolver. Rox hoorde het en stond opeens achter hem met haar enorme snel heid en legde haar op de zijne.
"Roxanne Montgomery Nemesis, meneer." Zei ze met een glimlach terwijl ze rustig achter hem stond in haar latex leren pakje. "Leuk om je weer te zien." Zei Rox met een glimlach die haar ogen lieten op blinken.

Voor hem stond nu een vaag herkenbare vrouw. "Roxanne Montgomery Nemesis ,meneer" ,zei ze glimlachend , "Leuk om je weer te zien." Hij herkende haar nu. Het was die psychopaat die hem eeuwen geleden al had lastiggevallen. "Je kledingsmaak is er niet op vooruit gegaan ,zo te zien." ,zei hij met een minzaam lachje. "Wat doe je hier?" Hij liet zijn revolver los en zijn gezicht ontspande zichtbaar. Het was namelijk 'maar' een vampier.

Rox bleef glimlachen terwijl hij haar nu herkende en wat ging zeggen. "Je kledingssmaak is er niet op vooruit gegaan ,zo te zien." ,zei hij met een minzaam lachje. "Wat doe je hier?" Hij liet zijn revolver los en zijn gezicht ontspande zichtbaar. Rox hand trok terug en keek naar de oude vampier en trok haar neus op. "Ik herken nog je stank." Rox ogen veranderen rustig weer in steen en glimlachte toen weer. "Ik kan beter aan jou vragen wat je hier doet." Rox lied haar ogen gefocust op hem om te verkomen dat hij iets zou flikken.

"Ik herken nog je stank." was het antwoord. "Ik kan beter aan jou vragen wat jij hier doet." Hij keek haar strak aan. "Ik woon hier ,even ter informatie." ,zei hij met een stalen gezicht. "Als je hier niet bent voor zaken of omdat je hier werkt ,kan ik je aanraden NU te vertrekken." Hij pakte haar arm en keek haar nog eens strak in de ogen. "De tijden zijn veranderd ,meid. Kijk uit..." Hij liep op de hal aan ,hopend dat ze hem niet zou achtervolgen.

"Ik woon hier ,even ter informatie." ,zei hij met een stalen gezicht. "Als je hier niet bent voor zaken of omdat je hier werkt ,kan ik je aanraden NU te vertrekken." Hij pakte haar arm en keek haar nog eens strak in de ogen. "De tijden zijn veranderd ,meid. Kijk uit..." Hij liep op de hal aan ,hopend dat ze hem niet zou achtervolgen. rox ogen begonnen meer te glimmen en maakte een schot met haar revolver in de lucht. "Hoe ver de tijden ook veranderen je bent zwak." Rox keek hem toen ook stark aan terwijl ze dichter bij kwam aan gelopen met haar revolvers in haar hand. "Beat me like a man." Rox glimlachde toen nog en liep dan langzaam voor hem op meer haar blonde haar waaiend in de lucht.

"Een duel? ,spuugde hij. "Je kan niet van me winnen. In hoeveel oorlogen heb jij een vuurwapen gehanteerd? Ik was een sluipschutter." Hij liep naar haar toe en duwde de revolvers naar beneden. "Ssssst. Je gaat toch niet duelleren in een zwaarbewapende ,vijandige villa?" Hij draaide zich om en wees alle kanten op. "Daar is een bewaker ,en daar. Oh kijk! Nog een bewaker!" Hij lachte hardop. "Doe alsof je net een hele goede grap hebt gemaakt ,want anders kom je hier waarschijnlijk niet levend vandaan." Hij keek haar ijzig aan ,terwijl hij geforceerd bleef lachen.

"Een duel? ,spuugde hij. "Je kan niet van me winnen. In hoeveel oorlogen heb jij een vuurwapen gehanteerd? Ik was een sluipschutter." Hij liep naar haar toe en duwde de revolvers naar beneden. "Ssssst. Je gaat toch niet duelleren in een zwaarbewapende ,vijandige villa?" Hij draaide zich om en wees alle kanten op. "Daar is een bewaker ,en daar. Oh kijk! Nog een bewaker!" Hij lachte hardop. "Doe alsof je net een hele goede grap hebt gemaakt ,want anders kom je hier waarschijnlijk niet levend vandaan." Hij keek haar ijzig aan ,terwijl hij geforceerd bleef lachen. Rox keek hm ijzig aan en lachde toen. "Joveel mensen hem jij welvermoord je eigen leerling ja maar dat heb je zelf eens niet gedaan. " rox glimlachde toen met een leuke grijns en zette haar revolver op zijn voorhoofd. "Denk ej dat ik dom ben dat ik het hier wil gaan doen?" Rox ogen begonnen toen opeens te glanzen. "Ik heb je nu onderschat maar ik kan in veel wapens handelen lieve Jonathan dat moet je toch wel weten van de vrouw die al een eeuw onverslaanbaar was."

"Dus we gaan opscheppen nu?" ,zei hij spottend. "Geloof er maar aan. Je kunt op mentaal gebied niet van me winnen. En ik zal me niet meer verlagen tot het niveau van geweld." Hij knipte in zijn vingers en meteen bracht een bediende hem een drankje. "Zal ik je een geheimpje vertellen? Ik ben ouder dan je denkt.." Hij nam een slok van zijn drankje. De laatste keer dat ik geboren werd ,moest ik toezien hoe mijn zusje mijn ouders afmaakte. Ik heb dingen moeten doen om niet alweer dakloos te zijn." Hij duwde nu pas de loop weg van zijn hoofd. "Geen zorgen ,ik ga niet nog eens herboren worden. Ik blijf voortaan zo ,dat is leuker." Nu boog hij de loop van het wapen om. "Oorlogen zijn vreselijk. Je moet niet willen doden." Zijn ogen werden rood terwijl hij dit zei.

"Dus we gaan opscheppen nu?" ,zei hij spottend. "Geloof er maar aan. Je kunt op mentaal gebied niet van me winnen. En ik zal me niet meer verlagen tot het niveau van geweld." Hij knipte in zijn vingers en meteen bracht een bediende hem een drankje. "Zal ik je een geheimpje vertellen? Ik ben ouder dan je denkt.." Hij nam een slok van zijn drankje. De laatste keer dat ik geboren werd ,moest ik toezien hoe mijn zusje mijn ouders afmaakte. Ik heb dingen moeten doen om niet alweer dakloos te zijn." Hij duwde nu pas de loop weg van zijn hoofd. "Geen zorgen ,ik ga niet nog eens herboren worden. Ik blijf voortaan zo ,dat is leuker." Nu boog hij de loop van het wapen om. "Oorlogen zijn vreselijk. Je moet niet willen doden." Zijn ogen werden rood terwijl hij dit zei. Rox lachte nu en keek hem aan. "Je bent echt een mietje ik wist het wel, je bent het niet waardig om mijn soort te zijn." Rox ogen werden nu van ijs en het bloed er in begon opeens te stollen. "Ik ben eeuwen oud mijn mentaal zal het van je winnen. en geloof me ik snap je zusje ik heb me eigen ouders vermoord. you puss like a girl." Rox keek hem met de laatste woorden aan recht in zijn ogen

Ze bleef maar woorden spuwen ,als een fontein. Absoluut niet aantrekkelijk. "Dus wat je probeert te zeggen is dat ik niet van jou kan winnen? Een vampier die al bestaat sinds Jericho. Die al vele oorlogen heeft gezien en beslist. Een vampier die nog steeds een leger aan zijn voeten heeft?" Hij keek haar strak aan. "Je waanbeelden worden nog eens je dood ,meid. En kijk die wapens. Ze zijn zó cliché. Ik bedoel : shurikken? Echt? Ga je me nu vertellen dat je een ninja bent?" Hij duwde haar nu achteruit. "Ga heen en kom terug als je mijn tijd waard bent." ,zei hij met staalgrijze ogen.

"Dus wat je probeert te zeggen is dat ik niet van jou kan winnen? Een vampier die al bestaat sinds Jericho. Die al vele oorlogen heeft gezien en beslist. Een vampier die nog steeds een leger aan zijn voeten heeft?" Hij keek haar strak aan. "Je waanbeelden worden nog eens je dood ,meid. En kijk die wapens. Ze zijn zó cliché. Ik bedoel : shurikken? Echt? Ga je me nu vertellen dat je een ninja bent?" Hij duwde haar nu achteruit. "Ga heen en kom terug als je mijn tijd waard bent." ,zei hij met staalgrijze ogen. Rox keek hem aan en voelde hoe haar lichaam begon te tollen haar ogen gloeide op en voelde hoe langzaam haar bloed van de werp sterren afdruppelde. Rox dee een snelle beweging en zag hoe de ster in zijn knie holte terecht kwam. Rox liep er rustig op af en keek hem aan met een strak gezicht. "Hoe durf jij wel?" Rox lied een grijns zien en liep langzaam achterom naar zijn rug terwijl Roxs gif in zijn lichaam zat te vreten. Rox zette toen rustig haar hand in zijn nek en wist hoeveel pijn dit dee ookal was je maar een zieligw armzalige vampier. Rox duwde toen met haar hand in zijn hals en zag hoe zijn hoofd naar haar gezicht ging. "Ben jij wel mijn tijd waard, Timothy Jonathan Hykaru?" Terwijl de gloed in Roxs ogen langzaam verdween. "Hoe durf je zo tegen de kleindochter van jou schepper te spreken?" Rox greep werd toen sterker en voelde hoe haar nagels in zijn vel drukte. "Je bent niks zonder onze familie een zwaar aftreksel van ons. Je bent eens niet puur mijn jongen ." Terwijl Rox dat zei liet ze hem los of dat hij niks was en trekt de ster uit zij knie holte en likte het bloed er langzaam van af. "Als je het niet erg vind ga ik nu wel naar iemand die het waard is om me naam uit te spreken." Zei Rox met een hoog opgetrokken neus terwijl en zag hoe hij daar nog lag.

Roxanne had onnodig veel geweld gebruikt. Dat zou haar duur komen te staan. Jonathan ademde het gif uit dat door zijn over-actieve lever was gefilterd en hij stond op ,terwijl zijn been genas. "Als ik je nog één keer hier zie ,zal je dood langzaam en pijnlijk zijn." Hij beet in zijn vinger en liet hier een sterk naar gesmolten zilver ruikende druppel uit lopen. "Weet je wat dit is?" ,zei hij met smaad. Hij liet een druppel ervan op zijn huid vallen. Het teerde het litteken dat er zat meteen weg. "..mogelijk je dood." ,vervolgde hij. Hierna liep hij weg ,zonder om te kijken en terwijl hij zijn wachters beval haar beleefd naar de deur te begeleiden ,bestelde hij een nieuw drankje.

"Als ik je nog één keer hier zie ,zal je dood langzaam en pijnlijk zijn." Hij beet in zijn vinger en liet hier een sterk naar gesmolten zilver ruikende druppel uit lopen. "Weet je wat dit is?" ,zei hij met smaad. Hij liet een druppel ervan op zijn huid vallen. Het teerde het litteken dat er zat meteen weg. "..mogelijk je dood." ,vervolgde hij. rox grijnsde terwijl er wachters naar haar toe kwamen om de uit gang te wijzen. "Je bent zwak je zult me niet dood krijgen snap ht dan we zijn hier voor geboren." Rox groete toen vriendelijk de wachters en keek even achter om. "Ik zie je wel bij ons volgende begroeting." Zei ze nu met een ondode onder teun terwijl ze de wachters langzaam volgde naar de uit gang. Rox ging gerust door de uitgang en snuifde gerust de buiten lucht op. Vandaag had ze belangrijk vangst op gedaan door paar druppels bloed wat in haar voordeel zou werken als ze het slim zou spelen.