Darkness in a bottle

"Problemen ,kwaaltjes ,ouderdom. Het teert aan me. Ik bedoel ,kijk mij nou! Ik ben een man die eruit ziet als een punk van 21... De ouderdom is compleet voor me verpest." Jonathan stapte de Cantina binnen. Dit soort dialogen met zichzelf gaven hem vaak interessante gespreksonderwerpen. Hij ging rustig aan een tafeltje zitten en pakte een van de boeken die hij al een lange tijd bewaarde. "Vuur magie ,hoe en waarom" ,stond er ,vertaald naar modern Nederlands. Hij begon ijverig te lezen. "Oh ,ja.. Dit herinner ik me.." ,zei hij met een hoorbare lach. Hij werd helemaal teruggenomen naar die keer dat hij een boom verpulverde door ernaar te kijken. "Poef!" ,zei hij lachend. Dit trok blijkbaar de aandacht van de mensen om hem heen ,want iedereen keek hem aan. Hij staarde doods terug. "Heb ik jullie ondergoed op mijn hoofd ,ofzo?" ,zei hij met een glimlach. Iedereen begon te lachen. [b] "Ik meen het. Heb ik iets van jullie aan?!" ,zei hij ,terwijl zijn ogen rood werden. Nu was het stil.

(Als iemand zin heeft om compleet niets te doen ,ga je gang :3)

Daphne was in de nieuwe wereld te lopen en was bezorgd om het feit dat ze hier niet hoorde. ze keek de cafe binnen en herkende iemand en glimlachde toen lief. Daphne was altijd al zacht aardig geweest voor mensen die ze herkende maar de jongen kwam haar niet meer helemaal bekend voor. Rustig stapte Daphhne binnen met haar blauwe haar die tot haar kont viel en haar licht blauwe glinsterende ogen . "Oh ,ja.. Dit herinner ik me.." ,zei hij met een hoorbare lach. Hij werd helemaal teruggenomen naar die keer dat hij een boom verpulverde door ernaar te kijken. "Poef!" ,zei hij lachend. Daphne keek naar de jongen en herkende het boek. "Heb ik jullie ondergoed op mijn hoofd ,ofzo?" ,zei hij met een glimlach. Iedereen begon te lachen. [b] "Ik meen het. Heb ik iets van jullie aan?!" ,zei hij ,terwijl zijn ogen rood werden. Nu was het stil. Daphne liep rustig op de jongen af. Daphne knipte toen in haar vingers en glimlachde toen. "Volgens mij heb je het wel." En toen hoorde Daphne de mensne lachen. Daphne kwam aan de tafel zitten en knipte weer met har vingers en de onderbroek verdween.

Raven zat aan de bar gewoon een beetje rond te hangen en zag de jongen met zen boek binnen komen, hij zat in zichzelf te praten. Raven bestelde wat te drinken en hoorde het gelach van de andere die in de cantina waren. Terwijl het drinken gebracht werd zag hij een meisje naar de jongen lopen en hem helpen, Raven dronk ondertussen zijn drinken op en keek naar hun en dacht in zichzelf "laat ik hun maar even in de gaten houden..". hij stond op en liep naar hun "zijn er problemen?" zij raven en keek naar hun

Daphne zag dat een ander jongen man op stapte en naar hun toe liep. Daphne zuchtte e wist dat hij naar hun zou komen. "zijn er problemen?" Daphne keek naar de jonge man en glimlachde toen. "Niks hoor maar je hebt alleen maar ene onderbroek op je hoofd." Terwijl daphne dat zei begonnen haar handen gloeien en knipte ze rustig in haar vingers. Wat ze zei werd werkelijk. Daphne glimlachte naar de jonge man met haar heldere blauwe ogen. "Dat moet je toch niet in het openbaar dragen?" Vroeg Daphne rustig terwijl ze haar lach onderdrukte.

"Niks hoor maar je hebt alleen maar ene onderbroek op je hoofd." zij het meisje, Raven keek haar heel serieus aan "Grappig hoor...". Hij trok de onderbroek van zen hoofd en gooide het naar achtere. "Zo mevrouw kan magie? leuke trucjes vast." zij hij lachend, en ging bij haar zitten "zo wat brengt jou hier?" ondertussen keek hij naar de jongen en zij "kom ook zitten?". hij keek ondertussen rond en glimlachde.

Jonathan zag het allemaal gebeuren : onderbroeken ,harige en puntige mensen ,het hele circus. "Mijn excuses ,maar wat heb ik gedaan om bij deze freakshow the mogen horen?" ,zei hij glimlachend. Hij keek Daphne aan. "Ten eerste : wat is je naam. Ten tweede : heb je nog zo'n onderbroek voor me ,dat lijkt me namelijk een leuke boekenlegger." Hij pakt een flacon ,waar een geurloze vloeistof in zat en hij dronk er wat van. "En jij daar... Dacht je dat je hier iets kon behalen?" ,zei hij terwijl hij Raven aankeek. Hij stopte het flacon weer weg. "Dit gaat nog een interessante dag worden." ,zei hij zachtjes.

"Mijn excuses ,maar wat heb ik gedaan om bij deze freakshow the mogen horen?" ,zei hij glimlachend. Hij keek Daphne aan. "Ten eerste : wat is je naam. Ten tweede : heb je nog zo'n onderbroek voor me ,dat lijkt me namelijk een leuke boekenlegger." Hij pakt een flacon ,waar een geurloze vloeistof in zat en hij dronk er wat van. "En jij daar... Dacht je dat je hier iets kon behalen?" ,zei hij terwijl hij Raven aankeek. Hij stopte het flacon weer weg. "Dit gaat nog een interessante dag worden." ,zei hij zachtjes. Daphne keek hem glimlachend aan en keek toen nog snel naar de andere maar lied haar ogen op de andere rusten. "Mijn naam is Daphne Telrûnya." Zei ze zacht en lief maar keek toen weer snel naar de andere. "Wat ik hier te zoeken heb? " Zei Daphne met een glimlach. "Waarom wil je dat weten?" Daphne draaide toen al nel haar hoofd om en keek naar het boek. "Hoe kom je er aan?" Zei ze nu serieus en keek de jongen gefocust aan.

"En jij daar... Dacht je dat je hier iets kon behalen?" zij Jonathan, Raven keek naar hem en zij "niks, Gewoon met andere praten. Misschien vrienden bij maken of vijhanden." terwijl hij hem in zen ogen aankeek en hij stond op "En Begin maar niet te denken dat ik ruzie zoek. want anders had je dat al." hij keek naar hem "En zal ik me even voorstellen? Mijn naam is Raven, Raven claws. Aangenaamt kennis te maken en nee we hebben geen onderbroek voor je." hij keek naar het boek en zij "Interessant boek, uitkijken dat je het niet misbruikt."

"niks, Gewoon met andere praten. Misschien vrienden bij maken of vijhanden." terwijl hij hem in zen ogen aankeek en hij stond op "En Begin maar niet te denken dat ik ruzie zoek. want anders had je dat al." hij keek naar hem "En zal ik me even voorstellen? Mijn naam is Raven, Raven claws. Aangenaamt kennis te maken en nee we hebben geen onderbroek voor je." hij keek naar het boek en zij "Interessant boek, uitkijken dat je het niet misbruikt." Daphne keek naar de jongen die begon verder te paten en zag aan hem dat hij ligt geirriteerd was geen wonder. Daphne mompelde een simple spreuk dat iedereen rustig zou worden om te verkomen dat er geen ruzie's ontstaan want ze ad ene groot doel voor haar neus en dat is hoe komt hij aan dat boek van de elven en oude magie van haar land. Daphne zuchte en keek weer naar de jonge et het zilvere haar. "Hoe kom je aan dat boek?" Vroeg ze nog een keer terwijl ze nu gespannen waren.



(sorry wil niet teveel posten en zeggen voodat meneer jonathan heeft gepost)

Ze vroegen allebei naar zijn boek en het begon hem lichtelijk te irriteren. Voor hij het wist verschoten zijn ogen van kleur en stond hij met zijn handen plat tegen het tafelblad. "Ik ben een eeuwenoud nachtwezen. Nog één vraag over mijn boek en ik hang jullie beiden aan de kapstok. Geen grappen meer." Hij pakt het boek en sloeg het dicht. "En dit. Dit heb ik van onze kleine voorvaderen ,de Dwemer ,gestolen." Hij liep naar de bar en bestelde een glaasje water. Hierna liep hij terug naar de tafel en ging rustig zitten. Hij dronk een slokje en zijn ogen werden weer roestbruin. "Dus ,zijn er nog vragen?"

Daphne keek rond terwijl mensen hun raar zaten aan te kijken Jonathan werd woedend en begon met worden te spugen. "Ik ben een eeuwenoud nachtwezen. Nog één vraag over mijn boek en ik hang jullie beiden aan de kapstok. Geen grappen meer." Hij pakt het boek en sloeg het dicht. "En dit. Dit heb ik van onze kleine voorvaderen ,de Dwemer ,gestolen." Hij liep naar de bar en bestelde een glaasje water. Hierna liep hij terug naar de tafel en ging rustig zitten. Hij dronk een slokje en zijn ogen werden weer roestbruin. "Dus ,zijn er nog vragen?" Daphne's ogen begonnen toen licht op et twinkelen en de tijd stopte behalve voor hun. "Je verraad ons." Schreeuwde ze naar de vampier en keek hem aan me licht blauwe ogen die licht gaven. De ruimte was zijn kleur verloren en er was een wazige kleur in de lucht. Daphne had in een spreuk de tijd op aarde op stop gezet behalve voor de magische wezens en ondode mensen. Ze liep toen rustig naar Jonathan en keek hem aan. "Dat boek mag niet in verkeerden handen vallen." Zei ze toen rustig en keek toen even naar Raven. "De death dealers zouden je nu wurgen als ze wisten dat mensen nu door jou van ons bestaan afweten." Zei Daphne rustig terwijl ze gefocust was op hem.

"De death dealers zouden je nu wurgen als ze wisten dat mensen nu door jou van ons bestaan afweten." ,zei de elf. "Wie heeft hier zijn mondje voorbij gepraat? Misschien was het de burgemeester wel.." ,zei Jonathan met een minzaam lachje. "Wat ik ervan vind? We kunnen die bottenzakken allemaal om de tuin leiden. Inclusief de burgemeester." Hij keek naar de wolfman. "We moeten toch koste wat het kost onze identiteit bewaren?" Hij pakte zijn glas weer en dronk nog eens slokje. "Mijn organisatie kan makkelijk alle sporen uitwissen. Tegen de juiste prijs..."

"Ik ben een eeuwenoud nachtwezen. Nog één vraag over mijn boek en ik hang jullie beiden aan de kapstok. Geen grappen meer." zij jonathan en sloeg het boek dicht, "En dit. Dit heb ik van onze kleine voorvaderen ,de Dwemer ,gestolen." Zij hij en ging een glas water halen "Dus ,zijn er nog vragen?".
"Dat boek mag niet in verkeerden handen vallen." Zij Daphne rustig. Raven keek ondertussen naar daphne en zij keek terug "De death dealers zouden je nu wurgen als ze wisten dat mensen nu door jou van ons bestaan afweten." zij ze. Jonathan zij terug "Wie heeft hier zijn mondje voorbij gepraat? Misschien was het de burgemeester wel.." "Wat ik ervan vind? We kunnen die bottenzakken allemaal om de tuin leiden. Inclusief de burgemeester." "We moeten toch koste wat het kost onze identiteit bewaren?""Mijn organisatie kan makkelijk alle sporen uitwissen. Tegen de juiste prijs...". Raven keek naar hem en zij "Pardon? bottenzakken? ik zie maar 1 bottenzak hier en dat is die in de keuken. En je doet niemand hier iets aan. Anders zullen jij en ik een groot probleem krijgen, Want jij bent hier degene die het loopt rond te schreeuwen alsof het niks is." Zij raven grommend en stond op.

Jonathan zij terug "Wie heeft hier zijn mondje voorbij gepraat? Misschien was het de burgemeester wel.." "Wat ik ervan vind? We kunnen die bottenzakken allemaal om de tuin leiden. Inclusief de burgemeester." "We moeten toch koste wat het kost onze identiteit bewaren?""Mijn organisatie kan makkelijk alle sporen uitwissen. Tegen de juiste prijs...". Raven keek naar hem en zij "Pardon? bottenzakken? ik zie maar 1 bottenzak hier en dat is die in de keuken. En je doet niemand hier iets aan. Anders zullen jij en ik een groot probleem krijgen, Want jij bent hier degene die het loopt rond te schreeuwen alsof het niks is." Zij raven grommend en stond op. Daphne keek naar Raven en toen weer naar Jonathan. "Ik heb jou hulp niet nodig alles is uit te wissen als je van puur magie bent door de goden geschonken." Zei Daphne toen en knipte in haar vingers. "Ik zou maar oppassen Jonathan de zaakjes waar jij over hebt zijn van de Death dealers en ik weet dat ze graag jou op het menu zullen hebben en je clan." Daphne keek Raven toen weer aan. "Je hoeft geen zorgen te maken als het aan mij ligt krijgt hij geen een mens in zijn handen." puur magie en duister kon niet makkelijk samen gaan dat wist Daphne maar er moest geen oorlog uitbreken omdat er dan veel zouden omkomen door de krachten van de clans.

"Wie zei hier moord?" ,zei Jonathan rustig. "Ik heb het over geld. Deze schooiers vergeten wat ze hebben gehoord zodra ze een cheque van de 'staatsloterij' in de bus krijgen." Hij pauzeerde even. "Daarbij... Als ze het niet vergeten ,komen ze snel genoeg in contact met een groepje wezens dat minder aardig is. Denken jullie serieus dat ze zo dom zijn? En natuurlijk hebben we nog de burgemeester als onze marionet." Hij dronk nog een slokje water. "En als die hond niet snel wat manieren leert maak ik 'm persoonlijk af." ,mompelde hij. Hij glimlachte naar Raven en daarna naar Daphne.

Raven zuchte diep, hij keek naar daphne en naar jonathan "Sorry, ik heb de laatste tijd last van woede aanvallen.." Hij keek even naar daphne "Dankje."en hij keek weer naar jonathan "Geld lost hier niks op. We gebruiken dat hier bijna niet. De mensen hier helpen elkaar."zij hij en liep even naar daphne "Zo een kind van de goden? Dat zie je niet altijd. Zo vertel eens.. Van welke god kom je?"zij hij vriendelijk. daarna draaide hij zich naar jonathan "En wat komen jullie hier doen? Het trekt hier echt altijd speciale mensen aan.."
Raven liep terug naar zijn stoel en keek naar hun "ik moet mischien toch eens een vip plaatsen laten maken.. nu dat ik er over na denk.."

Raven zuchte diep, hij keek naar daphne en naar jonathan "Sorry, ik heb de laatste tijd last van woede aanvallen.." Hij keek even naar daphne "Dankje."en hij keek weer naar jonathan "Geld lost hier niks op. We gebruiken dat hier bijna niet. De mensen hier helpen elkaar."zij hij en liep even naar daphne "Zo een kind van de goden? Dat zie je niet altijd. Zo vertel eens.. Van welke god kom je?"zij hij vriendelijk. daarna draaide hij zich naar jonathan "En wat komen jullie hier doen? Het trekt hier echt altijd speciale mensen aan.."
Raven liep terug naar zijn stoel en keek naar hun "ik moet misschien toch eens een vip plaatsen laten maken.. nu dat ik er over na denk.." Daphne keek even naar Jonathan maar toen weer naar Raven hij stelde een vraag en vertelde nog wat meer en hield zichzelf in bedwang voor de vampier. "Geld lost hier niks op." Zei Daphne zachtjes tegen Jonathan en keek toen naar Raven. "De goden waar ik over spreek waren nog levend in mijn tijd dus is heel ingewikkeld om te vertellen." Verluisterde Daphne terwijl de tijd nog stil stond. Daphne zelf wist dat ze veel achter de hand moest houden om alle zielen hier in contact te houden omdat het anders fout ging als ze wisten wat er speelde. Langzaam knipte ze in haar vingers en de kleuren van de wereld kwamen weer terug en de mensen gingen gewoon door zonder iets te weten. "Magie is sterker dan geld Jonathan." Daphne keek toen weer naar het boek en weer naar Jonathan. "Je hebt er niks aan en iemand zoekt het voor haar eigen wil, bij mij is het veilig." Waren de laatste woorden van Daphne en keek hem serieus aan.

"Dus jij ,Raven was het toch, zegt mij, dat je hier geen tomatensap hebt?!",zei jonathan dramatisch. Raven keek naar hem en dacht "is hij gek of..", hij keek even naar het menu bij de bar en keek terug "We hebben hier tomaten sap.. voor de liefhebbers.", Hij keek even naar daphne en daarna naar de grond.
Raven begon er over na te denken "Hoe oud is dat meisje wel niet.. en die vampier gast.. Ik voel problemen aankomen..". Raven stond op en zij "ik ga even wat te drinken halen, wilt iemand iets?"

De gesprek van de jongens ging heen en weer maar Daphne besteed geen aandacht op maar langzaam ging haar magie werken en hoorde Ravens vraag maar snel draaide hij er weer om heen zag Daphne en keek hem aan. "Ik ben boven de 600 jaar oud." Zei ze gewoon zomaar en keek hem aan. "Dat was waarschijnlijk voordat je in je weeg lag he." Zei Daphne glimlachend naar Raven en keek toen naar Jonathan. "Timothy?" Zei ze met ene vragende stem terwijl ze naar hem keek. "Dat boek is te gevaarlijk om hier even rond te wapperen dat weet je he?" Je weet hoe de Death Dealers zijn." Daphne begon toen van ene Glimlachend gezicht weer hard te staan en serieus. "Je kan het beter opbergen veilig diep."

"Je krijgt dit boek echt niet, als je dat weet.", zei hij met een glimlach op zijn gezicht. "Het is mijn eigendom en daar blijf je mooi van af." Hij stond ondertussen op. Hij schoof zijn stoel aan en liep, terwijl hij zijn jas aantrok, naar de uitgang toe. "Vergeet niet : vanavond vergadering.", zei hij zonder om te kijken. "Dat drankje houd ik van je te goed!" Met rappe pas liep hij naar de uitgang, terwijl hij nog steeds zijn mantel vastknoopte. Hij checkte zijn binnenzakken en stelde vast dat zijn revolver er nog was. "Nog één ding regelen en dan ben ik voor vandaag vrij..." ,mompelde hij zodra hij buiten was. Hij liep door de wandelgangen naar buiten, het stadsleven weer in.

"Je krijgt dit boek echt niet, als je dat weet.", zei hij met een glimlach op zijn gezicht. "Het is mijn eigendom en daar blijf je mooi van af." Zei Jonathan en Daphne's gezicht vertrok toen een beetje hij wist niet welke gevaren er achter dat boek was wat 5 eeuwen geleden gebeurd was. De tijden van toen waren onvergetelijk dat ze afscheid moes nemen van haar zoon en haar man waar voor ze toen alles had opgeofferd. Daphne had alles voor oven om nu voor te zorgen wat toen was gebeurd het nu niet nog ene keer te laten gebeuren. Maar wat kon ze er aan nu veel doen als Jonathan eens niet zijn stomme boek aan haar vertrouwde. Sinds dat de wereld veranderd was waren er nu nieuwe rassen en andere leiders en dat prikkelt Daphne best wel tegen haar zin. Ze had 500 jaar geleden er alles aan gedaan om paar levens van de belangrijkste rassen te besparen om een nieuwe leven te kunnen opbouwen maar er werd telkens nieuw roet in haar eten gegooid. Er was uitermate ene probleem toen ze die heftige spreuk had egdaan is Rox mee gegaan om van de oude vampiers ook tot voort et laten gaan terwijl Daphne dat eens niet wou. "Dat drankje houd ik van je te goed!" Met rappe pas liep hij naar de uitgang, terwijl hij nog steeds zijn mantel vastknoopte. Hoorde Daphne opeens en ze schrok op en keek naar hem. Hij zag hem weg lopen en wou hem tegen houden maar zou hij haar geloven? Daphne stapte toen uit haar stoel gooide het geld op tafel zei Raven gedag en liep zo snel mogelijk achter hem aan. Ze legde zachte en teer haar hand op zijn schouder en zei snel maar krachtig haar woorden voordat hij in de mensen verdween. "Ik moet je wat laten zien." Daphne keek hem toen dringend aan en vond dat hij moest weten wat er hier op dit stukje land heeft afgespeeld.

Zo had het natuurlijk kunnen gaan als Daphne hem niet tegen had gehouden. "Ik moet je wat laten zien.", klonk het achter hem terwijl zijn schouder werd beetgepakt. "Wat nou weer?", vroeg Jonathan knorrig, "Ik heb nog een belangrijke afspraak. Snappen jullie puntoren dan niets van het huidige leven?" Hij pakte haar pols vast en liet haar arm naar beneden vallen. Hij bleef met een grote frons op zijn gezicht staan terwijl hij een pepermuntje pakte. Hij keek kort naar boven. "Er wacht ook altijd een demon op mij..." Hij mompelde onverstaanbaar, maar duidelijk zichtbaar.

"Wat nou weer?", vroeg Jonathan knorrig, "Ik heb nog een belangrijke afspraak. Snappen jullie puntoren dan niets van het huidige leven?" Hij pakte haar pols vast en liet haar arm naar beneden vallen. Hij bleef met een grote frons op zijn gezicht staan terwijl hij een pepermuntje pakte. Hij keek kort naar boven. "Er wacht ook altijd een demon op mij..." Hij mompelde onverstaanbaar, maar duidelijk zichtbaar. Daphne lied haar blik zakken en mompelde opeens snel. De snelheid waar ze me mompelde was onduidelijk te volgens. Er ontstond ene flits en opeens waren ze in de villa van de Arrowtipe. Daphne pakte zijn pols vast en liep met hem naar de kelder. "Je weet wat er hier heeft afgespeeld of niet?" Vroeg ze met een dringende blik aan hem. "Wij puntoren zijn niet dom anders waren we nu niet meer de grootste rijk." Daphne nam hem toe me een liep voorzichtig van de kelder trap af die hartstikke lang was. De kamer was donker maar het donker werd al weggewaaid toen Daphne een licht gevende bol in haar handen dee. "Er is iets gebeurd jaren geleden. " Vertelde Daphne terwijl ze opeens voor ene grote poort stonden. Daphne liep er naar toen en liet Jonathan los. Ze mompelde weer paar woorden en gaf rustig licht. Terwijl dat gebeurde opende de poort en zag je ene oud verloren wereld. Daphne liep rustig door en keek naar Jonathan. " Paar van ons van 500 jaar geleden hebben ene tijd reis gemaakt." Daphne keek hem toen aan. "Toen ik dit verborg deze wereld. Onze wereld heeft me krachten het overgenomen en gebeurde iets wreed." Daphne keek door het landschap van hun verloren rijk en toen weer naar Jonathan. "We hebben ene tijd reis gemaakt van 500 jaar verder alleen niet ik en mijn dochter alleen maar. Roxanne en haar dochter Lucetta zijn me geflits." Daphne keek hem serieus aan met angst in haar ogen. "Ik weet niet wie hier allemaal zijn van ons maar het kan zijn dat er meer op de loer ligt dan alleen maar roxanne. Deze wereld was het vroegere bestaan van onze rassen. zoals je waarschijnlijk weet is er opeens 500 jaar geleden dit allemaal verdwenen en iedereen gaf de oorlog de schuld maar het licht hier allemaal van de wizards grond tot de shape shifters. Alleen is er hier gene ene levende wezen." Daphne keek hem toen even aan en liep naar hem toe. "Ik vraag je om ene gunst dit mee te nemen in je graf en gezamenlijk onze clans zorgen dat we samen werken. Je bent hier altijd welkom om te komen als je wil om het landschap te verkennen maar er is nog ene ding." Daphne draaide zicht toen even om en liep rustig door het bos heen. "Mijn dochter heeft met ene van u mensen en is zwanger van jullie ras." Daphne draaide zich toen langzaam om. "Ik weet niet wat er uit gaat komen maar wat er uit komt Roxanne wilt het graag hebben zoals bij haar eigen dochter. Ik heb Sean de onder leider al ingeschakeld van het nieuws en Giulia weet het ook. Sean is een van de schepsels die geflits is naar 500 jaar verder en is te vertrouwen." Daphne kek toen naar Jonathan en zei. "Wat ben ik stom ik geef wel een rondleiding door onze landschap van vroeger u zou het hier geweldig vinden."

(had zin om te posten? Denk ik)