search for history

Rentaru liep door de straten van Voxton hij moest even weg van de country-club. Iemand daar zou moeten weten wie zijn vader en moeder waren. Hij was al enkele keren op zoek geweest in de HQ naar een databank voor gegevens, maar hij kreeg maar geen informatie want hij was nog te jong. Nu ging hij maar een wandeling maken om even tot rust te komen en misschien zou hij wel iemand tegenkomen die hem kon helpen met zijn verleden. Hij wil namelijk wel heel graag weten wie zijn ouders waren en wat hun rang was. Tenslotte zouden het ook elven geweest moeten zijn om hem te krijgen. in de verte zag hij al een bekent iemand lopen ...

Daphne liep rustig door straten en genoot van de avond lucht die in haar longen liep. Het was een schitterende avond zoals gewoonlijk. Ze had een afspraak vanavond maar had ze daar zoveel zin in. Daphne zuchte ze voelde zich oud ookal was het heel erg normaal voor een elf o zo oud te zijn. Oud en wijs zo was onze ras sterk en slim. Daphne keek de lucht in en zag hoe de sterren schitterende in de lucht het zou een speciale avond zijn dat wist ze zeker. Langzaam liep ze verder en zag e langzaam een gedaante komen. Daphe zuchte en concentreerde zich. Langzaam kwam er een licht bal van puur energie in haar handen en werd het gezicht duidelijk. "Gegroet." Zei ze lief en stond toen stil.

Rentaru hoorde ineens lief 'gegroet' en daar ze de vrouw die iedereen in het HQ daphne noemde. Hij vroeg zich heel even af wie of wat ze ook al weer was, maar kwam al snel tot de conclusie dat hij tegenover de leider stond van de elven. hij zakte meteen door zijn knieën en sprak op een zo beleeft mogelijke toon" sorry dat ik u niet meteen heb herkent oow leidster, kunt u het mij vergeven. Ik zit met mijn hooft bij hele andere dingen." en toen was hij stil hij wist niet meer wat hij verder moest zeggen.

Daphne zag hoe de jongen op zijn knieeen ging en zuchte toen. waarom moest het nou weer zo ze was alleen maar een leider van 500 jaar oud. " sorry dat ik u niet meteen heb herkent oow leidster, kunt u het mij vergeven. Ik zit met mijn hooft bij hele andere dingen." Daphne stak toen een hand uit terwijl ze lucht bol naar haar andere hand verspringde en weer constand licht hield. "Alsjebliefd buig niet." Zei Daphne rustig en zacht. Ze pakte toen rustig de hand van de onbekende elf ton en gebruikte magie om er achter te komen wie hij was. Even zag Daphne zijn hele geschiedenis en stopte toen met lezen. Langzaam beurde Daphne hem omhoog en glimlachte hem. "Hoi Rentaru-yo." Zei ze rustig en wachte op zijn antwoord.

"Alsjebliefd buig niet." Zei Daphne rustig en zacht. Ze pakte toen zijn hand en gebruikte magie. Even zag Rentaru schimmen van zijn verleden. Langzaam beurde Daphne hem omhoog en glimlachte naar hem. "Hoi Rentaru-yo." Rentaru schok wat had Daphne nou gedaan had zij in zijn hoofd gekeken, er kwam iets naar boven dat Daphne magische krachten had maar hij wist het niet meer wat dus zij hij. "het spijt mij leidster maar ik wil dat je nooit meer zonder toestemming magie gebruikt op mij" "ik weet dat ik onbeleefd ben geweest en niet mijn naam heb genoemd maar ik hou niet van magie" "het spijt me als ik onbeschoft over kom" ik leef gewoon liever zonder magie"
Maar lieve Daphne de eeuwig jonkvrouwe heeft u voor mij kennis te beschikking over mijn verleden. of nog beter wie mijn ouders waren. ik loop namelijk al jaren te zoeken maar ik vind maar niks. Toen bleef het even stil...

"het spijt mij leidster maar ik wil dat je nooit meer zonder toestemming magie gebruikt op mij" "ik weet dat ik onbeleefd ben geweest en niet mijn naam heb genoemd maar ik hou niet van magie" "het spijt me als ik onbeschoft over kom" ik leef gewoon liever zonder magie"
Maar lieve Daphne de eeuwig jonkvrouwe heeft u voor mij kennis te beschikking over mijn verleden. of nog beter wie mijn ouders waren. ik loop namelijk al jaren te zoeken maar ik vind maar niks. Toen bleef het even stil... Daphne keek hem aan en zuchtte. "Magie is altijd in me leven geweest ik gebruik het onbewust kleine man." Daphne was toen even stil en keek hem toen aan. "Magie is leven zonder magie waren we er niet en we hebben het nodig." Daphne stopte toen even en keek naar de jonge man. "Mijn magie kan alleen zien wat jij hebt gezien niet je hele geschiedenis lezen dat kan alleen een bloedzuiger." Zei Daphne zachtjes en keek naar de sterren. "Meestal hebben elven ene geschiedenis boek wat zich zelf schrijft wat er gebeurd is alleen jij komt niet uit die tijd." Daphne keek an de hemel weer op hem met een teleurstelling op haar gezicht.

"Meestal hebben elven ene geschiedenis boek wat zich zelf schrijft wat er gebeurd is alleen jij komt niet uit die tijd." Toen keek Daphne naar boven met een treurig gezicht.
Rentaru vroeg zich toen af wat er allemaal aan de hand was. en wat hij nooit had geleerd. dus begon hij "het spijt mij ow leidster ik heb heel mijn korte leven op mezelf gewoond en ben pas sinds kort bij uw familie omdat ik doorhad dat er wat miste" er rolde een kleine traan langs rentaru's ogen "ik heb nooit iets geweten van mijn geschiedenis, ik weet niet wie mijn ouders zijn." hij pinkte snel zijn traan weg want hij wilde niet zwak overkomen "ik hoop dat ik u niet heb gekwetst met mijn anti magie gevoel" ïk hoop dat u mij meer kunt vertellen waar ik vandaan kom en wat er verder zal gebeuren, want ik merk dat ik van u veel zal kunnen leren"

het spijt mij ow leidster ik heb heel mijn korte leven op mezelf gewoond en ben pas sinds kort bij uw familie omdat ik doorhad dat er wat miste" er rolde een kleine traan langs rentaru's ogen "ik heb nooit iets geweten van mijn geschiedenis, ik weet niet wie mijn ouders zijn." hij pinkte snel zijn traan weg want hij wilde niet zwak overkomen "ik hoop dat ik u niet heb gekwetst met mijn anti magie gevoel" ïk hoop dat u mij meer kunt vertellen waar ik vandaan kom en wat er verder zal gebeuren, want ik merk dat ik van u veel zal kunnen leren" Daphne zette een stap dichter bij de jongen en mompelde wat wat hem zou kalmeren. "Het geeft niet." Zei ze met een glimlach terwijl ze de jongen aan keek. "Je bent hier geboren meer kan ikgewoon niet zien als je echt wilt eten wat er is gebeurd zou ej maatregelen kunnen nemen ookal zijn die niet fijn en niet te vertrouwn." Zei ze nu met een kreun en dacht diep in haar zelf na waarom geef ik die mogelijkheid. "Vind je het erg om dit gesprek voort te zetten in me villa jonge strijder." Zei Daphne nu met een lach naar de jongen toe.

"Vind je het erg om dit gesprek voort te zetten in me villa jonge strijder." Zei Daphne nu met een lach tegen Rentaru.
Rentaru was even verwart en verrast. Had ze nou alweer magie op hem gebruikt en had ze nou hem nou uitgenodigd in haar huis, het huis van de elven, mocht hij daar als jonge elf wonen. En had ze nou in haar woorden over een mogelijke oplossing voor hem. Hij wist het even niet. Toen zij hij maar"meen je het nou echt Daphne dat je mij bij je in de buurt wil hebben in uw huis" toen dacht hij even na "en natuurlijk wil ik dat ik wil namelijk leren wat een elf is en wat er van hem verwacht wordt". Hij moest natuurlijk nog even zijn standpunt verdedigen, "en Daphne moest u nu alweer magie gebruiken op mij terwijl ik u al heb gezegd dat ik niet heel erg van magie hou"

"meen je het nou echt Daphne dat je mij bij je in de buurt wil hebben in uw huis" toen dacht hij even na "en natuurlijk wil ik dat ik wil namelijk leren wat een elf is en wat er van hem verwacht wordt". Hij moest natuurlijk nog even zijn standpunt verdedigen, "en Daphne moest u nu alweer magie gebruiken op mij terwijl ik u al heb gezegd dat ik niet heel erg van magie hou" Daphne keek hem toen aan en zuchte. "Je zult er niet aan komen dat alles in me buurt meteen met magie in contact komt. Dapne zuchte toen en keek hem aan. "Naturlijk nodig ik je uit wat kan er gebeuren?" Zei Daphne terwijl ze lief glimlachte. "als ej wilt snappen waar je vandaan komt en jezelf te ontmoeten moet je eerst jezelf vinden en weten wat er gebeurd is." Zei Daphne rustig en zacht.


(weet niks meer)