a day to remember

{open voor iedereen}
Daveh liep langs de schepen, tussen de mensen door. Hij hoopte dat niemand hem zou zien, hij wachtte tot de scheepslui niet meer op zouden letten. Hij rende snel het schip op en verstopte zich. hij keek rond "Waar is het.. hebben ze het in het ruim gezet..?" zij hij tegen zichzelf. hij sloop langs de scheepslui het ruim in en stal wat te eten en nog wat geld. Hij vond er ook wapens, hij keek er in rond en pakte zijn eerste wapen, een katana met allemaal symbolen er op. hij pakte het en toen storte de berg met spullen in en maakte zoveel geluid dat hij ontdekt werd. De scheepslui omsingelde hem. hij hield de katana voor hem en haalde uit. 1 viel neer, maar hij bleef omsingelt. hij zij in zichzelf "iemand.. help.."

Rox liep rustig door de have en hoorde toen gerommel. Opeens verdween ze en hield de jongen in de gaten die naar het dek van een schip sloop. Na paar tellen begon er spullen te vallen en werd de jongen omsingelt. Een man werd neer gestoken maar er waren teveel man om het alleen te doen. Rox kwam snel binnen gesprint. De stiletto van Rox kwam in de hoofd van een van de mensen die om het kleine jongen heen stond. Langzaam klonk er een schot in de lucht die al snel weer geladen werd door de vlucht vingerheid van Rox. "Oke wie wilt hier het zelfde einde?" Zei Rox snel met een dode stem. Nadat ze dat zei hief ze haar arm om hoog en was er binnen paar tellen geen een meer van de bemanning levend. Rox zuchtte en liet haar revolver toen op de grond vallen en stapte op de jongen af. Langzaam pakte ze haar katana te voorschijn en keek naar de jongen. "Je hebt 2 keuzes." Zei Rox langzaam en dodelijk. "Gillend proberen weg te rennen als ene krijs baby en dan toch dood te gaan als hun of je lot accepteren die ik voor je ga kiezen." Rox liet haar katana toen op de grond komen en er kwamen paar vlammetjes van af van het slepen.

"Je hebt 2 keuzes." zij rox, daveh keek haar aan en keek haar zonder emotie aan. "Gillend proberen weg te rennen als ene krijs baby en dan toch dood te gaan als hun of je lot accepteren die ik voor je ga kiezen." zij rox, Daveh dacht even na en knikte "ik kies voor het lot accepteren.", Daveh stopte de katana weg en keek naar haar "wie bent u eigenlijk..?" zij hij rustig.

Daveh dacht even na en knikte "ik kies voor het lot accepteren.", Daveh stopte de katana weg en keek naar haar "wie bent u eigenlijk..?" zij hij rustig. Rox keek hem aan en zuchtte. "Wat maakt jou dat uit." Rustig stapte rox uit de schip en pakte hem strak bij zijn pols. "Het enige dat j hoeft te weten is dat je blij moet zijn dat je niet door mij dood ben." Zei Rox grof uit haar mond terwijl ze de worden keihard in zijn gezicht spuugde. In haar ogen kon hij beter dood zijn dan dit bestaan te volgen. Hij kon beter zijn zielige leven volgen dan dit alles was beter dan dood te zijn en op leed te leven naja leven wachtte op de dood. Toen ze eindelijk in ene verlaten steegje aan kwamen keek rox voor de extra om zig heen. "Dit moment zou je altijd branden." Zei ze emotie loos terwijl ze hem snel bij de nek pakte en gulzig begon te drinken. Rox ogen begonnen van donker rood naar licht rood te stralen terwijl de gif in zijn huid boorde. Het gif dronk langzaam het lichaam en ging als een virus rond. Na paar minuten zag Rox dat hij begon te trillen en haalde toen haar arm open toen ze haar lippen van zijn nek af haalde. "Drink of sterf!" Schreeuwde ze tegen de jongen terwijl ze haar pols voor zijn mond hield terwijl het bloed van hem langzaam van haar mond en tanden afdroop.

"Het enige dat j hoeft te weten is dat je blij moet zijn dat je niet door mij dood ben.""Dit moment zou je altijd branden.", Daveh voelde haar tanden door zijn vlees gaan en keek verward "w.. wat doe je..?" Hij begon te trillen en voelde zich vreemd. Zijn ogen veranderde langzaam, "Drink of sterf!" zij rox. Hij pakt haar pols vast en voelde zich steeds vreemder. Hij deed zen ogen dicht en beet in haar pols en dronk haar bloed. hij hield zen ogen dicht en liet los, "wat je ook gedaan hebt.. ik voel me sterker.." zij hij met een andere stem. Hij wist dat na dit moment zijn leven zou veranderen.

"w.. wat doe je..?" Hij begon te trillen en voelde zich vreemd. Zijn ogen veranderde langzaam, "Drink of sterf!" zij rox. Hij pakt haar pols vast en voelde zich steeds vreemder. Hij deed zen ogen dicht en beet in haar pols en dronk haar bloed. hij hield zen ogen dicht en liet los, "wat je ook gedaan hebt.. ik voel me sterker.." zij hij met een andere stem. Hij wist dat na dit moment zijn leven zou veranderen. Rox keek hem aan en wist dat ze nu snel moest zijn. Snel pakte ze een kist en sprak wat uit een raar duister gevoel kwam opeens en ging weer. "Hebbes." Sprak ze zacht uit en wist dat zijn ziel in haar kist zat. De wond op Rox pols genas snel en was na paar seconden weer normaal huid. Rox stopte toen de de kist weer terug in haar tas en pakte toen snel de arm van de jongen en gooide hem in ene ogen blik om. Rox zette toen snel haar hak in zijn buik tot hij bloed ging kotsen en wist dat dit perfecte leer moment was. "Wees niet zwak en vertrouw niemand welkom in mijn wereld vol pijn." Rox ogen werden toen ijskoud donker rood zonder enige emotie in te herkennen. Ze trok toen de jonge weer omhoog en pakte hem keihard vast en duwde hem tegen de muur aan tot ze het bloed rook wat van hem vandaan hoort. "De zwakste overleven het niet en zal ik zelf met eigen glorie voor de rest vermoorden. Ik laat ej ziel branden tot de eeuwigheid tot ik je zat ben en je geef aan de duivel." Rox liet hem toen gaan en liet hem inzakken als pudding en liep toen al een stuk vooruit. "Schiet op." Zei ze nog met een schreeuw en liep toen door.

"De zwakste overleven het niet en zal ik zelf met eigen glorie voor de rest vermoorden. Ik laat ej ziel branden tot de eeuwigheid tot ik je zat ben en je geef aan de duivel." zij rox, Ze liep al een stuk voor uit en "Schiet op." schreeuwde ze. Daveh stond op en keek naar haar "pittige tante.." zij hij en rende naar haar toe, hij keek naar de grond en dacht "Waar ben ik nou weer in beland?". in zijn hoofd waren duizende vragen, maar 1 ding wist hij zeker. zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. daveh keek naar rox en ging naast haar lopen en zij niks.

"pittige tante.." zij hij en rende naar haar toe, hij keek naar de grond en dacht "Waar ben ik nou weer in beland?". in zijn hoofd waren duizend vragen, maar 1 ding wist hij zeker. zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Daveh keek naar rox en ging naast haar lopen en zij niks. Rox keek toen opzij en staarde hem aan. "Dat hoorde ik." Grommende en spuugde ze er uit. De jonge had geen respect voor zijn schepper net zoals Rox eerst leerling tot hij volwassen werd. Hij accepteerde zijn lot en wist dat het ene geschenk was van de heer en dat Rox de engel was van hem die het mogelijk had gemaakt maar alles was nu veranderd. Geen een kind had meer respect of wisten eens niet wat er afspeelde hier. rox loopte snel en wist als hij hier achter zou gelaten worden dat hij voer was voor haar clan. Op een ogenblik stopte Rox en keek naar hem. "Je eerste les." Zei Rox en keek naar ene vecht party van mensen.

"Je eerste les." zij rox, Daveh keek naar de vechtende partij. Hij Zag dat hij nog veel te leren had en zij "Ga ik dat ook allemaal leren? en meer?" zij hij rustig. Hij bleef opletten hoe de groep met elkaar vechte en deed het na.
Hij stopte en hijgte, "wanneer gaat u mij leren vechten? ik kan niet wachten om iemand af te maken.. hehehehe..." zij hij met een lach en keek naar haar "ik hoop op 1 dag net zo goed als u te worden.. Zodat ze ook bang zijn voor mij.." zij hij rustig en ging weer de mensen naar doen. Hij had nogsteeds het vreemde gevoel, maar het begon al te wennen. hij stond op en liep naar die groep toe, door de mensen die stonden te kijken en te juigen. Daveh wou namelijk ook mee vechten.. okal dat het feit hij nog niet getraind was. Ondertussen was hij diep de menigte ingelopen, en kon de mensen van dichtbij zien vechten.

Daveh keek naar de vechtende partij. Hij Zag dat hij nog veel te leren had en zij "Ga ik dat ook allemaal leren? en meer?" zij hij rustig. Hij bleef opletten hoe de groep met elkaar vechten en deed het na.
Hij stopte en hijgde, "wanneer gaat u mij leren vechten? ik kan niet wachten om iemand af te maken.. hehehehe..." zij hij met een lach en keek naar haar "ik hoop op 1 dag net zo goed als u te worden.. Zodat ze ook bang zijn voor mij.." zij hij rustig en ging weer de mensen naar doen. Hij had nog steeds het vreemde gevoel, maar het begon al te wennen. hij stond op en liep naar die groep toe, door de mensen die stonden te kijken en te juigen. Daveh wou namelijk ook mee vechten.. ookal dat het feit hij nog niet getraind was. Ondertussen was hij diep de menigte ingelopen, en kon de mensen van dichtbij zien vechten.
Rox keek de jongen aan en zuchtte en trok hem zo weer uit de menigte op een plek waar het rustig was. "War ben je mee bezig?" Was Rox eerste vraag tegen over hem en gaf toen ene klap. "Je eerste les is over leven idioot zonder voedsel kan je niet vechten en zul je honger lijden en sterven." Rox zei dat met ene dode stem en spuugde de woorden in zijn gezicht met een valse blik. "Je zult nooit zo worden als mij." Zei Rox met een dode stem terwijl ze haar blik op de sterren deed.

(Sorry kon niet zo goed posten er was iemand vervelend.)

"War ben je mee bezig?" zij rox en gaf hem ene klap "Je eerste les is over leven idioot zonder voedsel kan je niet vechten en zul je honger lijden en sterven.". Daveh keek naar haar aan met een geschrokken blik, hij zij "Ik kom wel aan voedsel. Maar als ik niet leer vechten kan ik toch ook niet overleven?"zij hij brutaal en keek haar met een strakke blik aan "hoe kan ik aan voedsel komen zonder te stelen? Ik kan niet eens mezelf verdedigen!" zij hij en keek haar zonder emotie aan. Hij begon al langzaam te veranderen, Maar hij was altijd al een monster van binnen, de haat die hij had voor de wereld, hij was altijd gepest door iedereen die hij kende en vaak werd hij verstoten. Daarom stal hij spullen. Hij had de katana van de boot me genomen en keek naar haar "Sorry.. Ik moet niet zo brutaal zijn, u heeft mij gered.. ik moet meer respect tonen.."

Daveh keek naar haar aan met een geschrokken blik, hij zij "Ik kom wel aan voedsel. Maar als ik niet leer vechten kan ik toch ook niet overleven?"zij hij brutaal en keek haar met een strakke blik aan "hoe kan ik aan voedsel komen zonder te stelen? Ik kan niet eens mezelf verdedigen!" zij hij en keek haar zonder emotie aan. Hij begon al langzaam te veranderen, Maar hij was altijd al een monster van binnen, de haat die hij had voor de wereld, hij was altijd gepest door iedereen die hij kende en vaak werd hij verstoten. Daarom stal hij spullen. Hij had de katana van de boot me genomen en keek naar haar "Sorry.. Ik moet niet zo brutaal zijn, u heeft mij gered.. ik moet meer respect tonen.." Rox keek kwaad naar hem en lied een grom duidelijk maken. Ze blafte naar de jongen of het een stuk vuil was. "Jij denkt dat je het kan redden zonder me? Ga je gang negeer een 700 jaar oude vampier die je zo on zeep kan helpen." Rox ogen begonnen toen op te gloeien uit woede. Het bloed begon in de ogen te stromen en haar aders spande zich aan. Ze liep toen gerust op de jongen af en keek hem aan met haar dodelijke blik. Rox hand gleed al snel naar zijn keel en duwde hem in ene fractie van ene seconde tegen de muur. "Ik ga je ene keus en je zult merken hoe je hier kan blijven. Je normale leven is nu voorbij dwing respect af voor je leider die je dit heeft geschonken of aanvaart de dood." Rox lied hem toen los en haar ogen werden toen weer normaal. Ze draaide zich gerust om en haar haalde het nog ene keer. "de eerste les." Maar nu herhaalde ze het met een pissig stem

"Ik ga je ene keus en je zult merken hoe je hier kan blijven. Je normale leven is nu voorbij dwing respect af voor je leider die je dit heeft geschonken of aanvaart de dood." Zij ze terwijl ze hem bij zen nek pakte en in een fractie van een seconde tegen de muur drukte, Daveh keek haar gewoon aan. Ze draaide zich gerust om en herhaalde nog een keer "De eerse les" maar nu met een boze stem, Daveh keek naar de grond "en wat is de eerste les?" zij hij zachtjes. hij schaamde zich heel erg en blijf achter haar en hield zich stil.

Daveh keek haar gewoon aan. Ze draaide zich gerust om en herhaalde nog een keer "De eerste les" maar nu met een boze stem, Daveh keek naar de grond "en wat is de eerste les?" zij hij zachtjes. hij schaamde zich heel erg en blijf achter haar en hield zich stil. Rox keek naar hem met dode ogen en zuchtte. "De eerst les is niet vechten mar hoe je aan voedsel komt zonder er mee." Rox keek toen over de daken naar het schorem. "Je lichaam is een wapen maar ook heel erg aantrekkelijk voor mensen bloed. Je zult niet et hoeven vechten om hun te krijgen daar ben je te sterk voor." Rox keek toen naar de mensen en haar ogen begonnen te gloeien ze glimlachte vreet en verdween toen opeens even later kwam ze aan de andere kant van de steeg aan gelopen. Haar ogen waren weer normaal maar hadden ene bange blik om te zorgen dat het echt leek. Meneer ik ben verdwaalt kunt u me helpen?" De jonge man kwam glimlachend op Rox af en pakte haar stevig bij haar arm. "Ik zou je wel helpen." Zei hij met een gemene grijns en glimlachte toen gemeen. Rox ogen begonnen opeens te gloeien en werden hard haar glimlach kwam omhoog en werd ene grijns. "Ik zou jou ook wel helpen." De man schrok en zette en stap naar achter terwijl hij Rox los liet Rox kwam al snel achter hem en brak een van zijn ribben. De man schreeuwde het uit en Rox grijns werd breder terwijl ze haar hak in de maag zette van de ban. Ze gebaarde naar haar leerling dat hij mocht komen. "Eerste les je voedsel is makkelijk te pakken mensen zijn domme wezens en wij laten ze zien wie hun baasje is." Rox rukte toen het hoofd van de man er af.

"De eerst les is niet vechten mar hoe je aan voedsel komt zonder er mee." en liet een voorbeeld zien. Daveh keek precies naar wat zij deed en was verbaast, Hij wachte tot ze terug kwam en werd een beetje onzeker. "mag ik het eens proberen..?" zij hij en keek zelfverzekerd. "Wijs maar aan op wie ik het moet proberen...". ondertussen keek hij naar het lichaam van de man en naar het hoofd die weg rolde. De muur werd geverft met zijn bloed en het druppelde op de grond.

(sorry voor de korte post, het is even wennen.)

Daveh keek precies naar wat zij deed en was verbaast, Hij wachte tot ze terug kwam en werd een beetje onzeker. "mag ik het eens proberen..?" zij hij en keek zelfverzekerd. "Wijs maar aan op wie ik het moet proberen...". ondertussen keek hij naar het lichaam van de man en naar het hoofd die weg rolde. De muur werd geverft met zijn bloed en het druppelde op de grond.Rox keek hem aan en zuchte. haar ogen stonden dood en vol haat op dit moment. "Ga je gang maar als je failt zul je wel merken wat er egbeurd."Rox bloeddorstige ogen gingen toen naar
Dave en wees iemand aan zonder te kijken.
"Hopelijk snap je waar mee bezig bent."Zei Rox mret ene koude stem terwijl ze keek hoe hij naar de vrouw liep.

(je moet echt langer gaan posten)

"Ga je gang maar als je failt zul je wel merken wat er egbeurd." terwijl ze zonder te kijken naar iemand wees, "Hopelijk snap je waar mee bezig bent.".
Daveh liep er langzam heen en probeerde te denken hoe hij het aan ging pakken. Maar door alles wat er gebeurt was kon hij niet helder denken. uit eindelijk dacht hij: "ik ga naar haar toe, vraag om haar hulp en vermoord haar.. ja.. dat is een goed plan.. Hoop ik..". Zijn handen trilde en hij hijgde, Hij was zenuwachtig en bang. Hoe dichter bij hij kwam hoe meer hij wou opgeven. Tot op dat ene moment.. Hij sloeg in 1 keer om en De angst en stres waren weg. Hij liep naar de vrouw en vroeg aan haar "Uhm mevrouw.. zou u mij kunnen helpen? ik ben de weg kweit..". De vrouw keek naar hem en stond op. "Natuurlijk help ik je, Kom maar mee.". Ze liep verder de steeg in en daveh volgde haar, Hij wou net haar aanvallen toen ze omdraaide en hem tegen hield en op de grond gooide. hij stond op en keek naar haar. Hij kreeg een idee, Hij viel haar aan. Toen ze uit wou halen om zichzelf te verdedigen, gleed hij onder haar door en ging achter haar staan. En brak haar nek. Daarna beet hij haar en dronk haar bloed, Toen hij daar mee klaar was liep hij terug naar rox en keek naar haar. "Sorry dat het niet zo goed ging... ik moet nog veel leren.."

(Dit beter sha?)