Welkome in mijn wereld

Serena keek om haar heen terwijl ze naar boven kwam uit het water. Haar vinnen werden benen. Langzaam liep ze op het strand terwijl ze haar kleren aan dee. Dit werd haar nieuwe huis. Ze keek om haar heen weer en zag de wereld door haar ijs blauwe ogen. Haar zilver witte haar wapperde door de lucht terwijl ze haar wapen in haar hand vast hield. De nieuwe wereld was geboren ookal was haar oude wereld deels nog in contact. Serena wist een ding haar volk was vermoord met haar moeder er bij. Ze was de enige die nog leefde en leven kon geven. Serena liep rustig door en zong haar lied die veel schepen in vroegere tijden heeft laten zinken. De lied van de oude wezens van het water. Terwijl ze zong hoorde ze opeens iemand, Serena begon haar lied nu aan het aanpassen en snel kwam een hartelijke toon in haar zong die er voor zorgde wie haar ook achter volgde dat hij nu zou schreeuwen van de pijn.