the life of a homeless boy.

Toen daveh geboren werd waren zen ouders al niet blij met hem, er gingen een paar jaar over heen. toen hij 5 werd alles erger, hij werd steeds meer geslagen, gepest op school en zelfs bedrijgt. Daveh werd het beu en liep weg, toen hij wegliep zag hij een oude man. Die hem advies gaf. daveh was 2 weken weg, hij lag onder een brug, hoestend, en helemaal uitgehongerd. de oude man kman naar hem toe en bood hem wat eten aan "
het is mischien niet veel, maar je zult het nodig hebben." zij hij en glimlachte, daveh keek naar hem en pakte het aan, maar brak het door midden om het met de man te delen "Hier, eet zelf dan ook mee.." na een tijdje praten zij de oude man tegen daveh "ik kan in je ogen zien dat jij grootse dingen kan doen.. het lot heeft veel voor je. maar.. vergeet nooit wie je bent, want de kracht die je nodig hebt om dat allemaal te overleven zit hier in"Hij porde daveh op zijn borstkast, waar zijn hard zat. na 3 jaar werd de oude man vermoord door een groepje jongens, daveh was razend, hij ging er naar toe, hoewel het zijn einde kon worden zou het hem niks uitmaken, Alles werd zwart, Hij kreeg een woede aanval. Toen hij weer kon zien wat hij deed zag hij allemaal bloed, over de muren, de grond, de veelste dure bank. daveh pakte alles wat hij kon gebruiken en maakte dat hij daar weg kwam. toen hij 14 was leerde hij stelen, hij begon klein, tot zijn 18de op het schip.. waar alles anders werd...